W latach trzydziestych działalność sportowa Towarzystwa wysuwa się na plan pierwszy. Systematycznie ćwiczy kilkadziesiąt osób pod kierunkiem etatowych trenerów Norberta Budzińskiego i Czesława Perlińskiego. Ukończyli oni w 1934 roku kurs instruktorów wioślarstwa w Warszawie, a Perliński kurs trenerski w Centralnym Instytucie Wychowania Fizycznego. Nowoczesne metody treningu, zakup sprzętu i łodzi, między innymi doskonałej ósemki firmy Pirsch w Berlinie, opieka lekarska i pomoc w rozwiązywaniu problemów szkolnych i pracowniczych zawodników, musiały przynieść efekty. I przyniosły. Już 1932 roku na Wszechpolskich Regatach w Bydgoszczy, cztery osady KTW zdobyły pierwsze miejsce w trzech biegach i drugie w jednym biegu. Czwórka ze sternikiem (Maciejewski, Matuszczak, Perliński, Peda i Chabierski) ustanowiła rekord toru na dystansie 1.800 metrów.

Kaliszanie wygrywają w tym roku również na regatach w Poznaniu i Kaliszu (startowały osady z Poznania, Krakowa, Warszawy, Włocławka). W 1933 roku, podczas między­klubowych regat Kaliszu startowało 27 osad z siedmiu klubów, a wioślarze KTW wygrali dwa biegi. Warto dodać, te były to pierwsze zawody w Kaliszu z motorówka dla sędziego, zradiofonizowane i z informacyjną tablicą regatową,. Również w tym roku, w grudniu oddano do użytku basen zimowy, który znacznie poprawił  warunki szkoleniowe.

Przełomowy był rok 1934. Osady kaliskie, jak przed laty, były nie do pokonania, zdobywając 12 pucharów i I miejsce w punktacji Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich na najlepszy klub w Polsce. KTW uzyskało 418 punktów pokonując tak renomowane Towarzystwa jak AZS Warszawa, KW - 04 Poznań, czy Warszawskie Towarzystwo Wioślarskie. Kaliszanie startowali w Warszawie, Bydgoszczy, Poznaniu, Kruszwicy, a szczególne osiągnięcia odnotowały załogi ósemek, pokonując znakomite osady klubów poznańskich. Należy tu odnotować, te w tym czasie w Kaliszu działało więcej sekcji wioślarskich miedzy innymi Wojskowy Klub Sportowy „Prosna” i Policyjny Klub Sportowy. W tych klubach, jak i w KTW, działały również sekcje kobiecą. W celu koordynacji pracy klubów, powołano w 1934 roku Kaliski Międzyklubowy Komitet Wioślarski, który dwukrotnie zorganizował regaty międzyklubowe, „Pierwszy Krok Wioślarski” oraz wiele imprez kulturalnych i rekreacyjnych. Komitet w roku 1935 był również organizatorem kursu dla instruktorów wioślarstwa. Ukończyło go 4 wioślarzy KTW, miedzy innymi Władysław Żyto, późniejszy wspaniały trener i wychowawca.

Znakomite wyniki sprawiły, te do kadry olimpijskiej powołano dziewięciu wioślarzy KTW - Janickiego, Czaplickiego, Dreszera, Perlińskiego, Hubnera, Tyczera, Hofmana i Gruga. 14 lipca 1934 roku złożyli oni uroczyste przyrzeczenie... ale na Olimpiadę żaden z nich nie pojechał ze względu na zdekompletowanie osad w następnym sezonie.

W roku 1935 KTW spada w punktacji na VIII miejsce, nie odnotowano też sukcesów w roku 1938. Lepiej jut wiodło się kaliszanom w roku 1937. Wygrywają na regatach na jeziorze Witobolskim, Kaliszu oraz w Płocku, by w lipcu na Mistrzostwach Polski w Bydgoszczy wywalczyć w czwórkach dwa tytuły mistrzowskie. Jeśli dodamy, te ze względów finansowych pojechało tylko sześciu wioślarzy - Kaźmierczak, Szymczak, Łapiński, Peda, Żyto, Wesołowski - oraz sternik Chudzik, wywalczenie dwóch tytułów mistrzowskich było nie lada wyczynem. Ostatnie, w latach trzydziestych regaty na Prośnie, odbyły się 18 czerwca 1939 roku. Wioślarzy zgłoszono wprawdzie do regat o Mistrzostwo Polski, które miały się odbyć w Poznaniu 12 sierpnia 1939 roku, ale walczyć im w regatach nie było dane, a wiosło zastąpił wkrótce karabin.

Dobra passa kaliskiego wioślarstwa spowodowana była prężną działalnością, organizacyjną i finansową Zarządu KTW. Prezesował niezmiennie Jan Motylewski, wiceprezesem sportowym był Emil Sztark, który jednocześnie jako przewodniczący komisji sterniczej odpowiedzialny był za właściwe przygotowanie osad i udział w regatach; od 1937 roku funkcję tą pełnił L. Gąstalski - założyciel Koła Młodzieży; wiceprezesem administracyjnym był inż. Witold Wardęski; naczelnikiem przystani Antoni Radwan, syn Józefa; lekarzem Felicjan Staśkiewicz oraz członkiem Władysław Chrzanowski.

Zarząd uporządkował kwestie organizacyjne, skreślił osoby nie płacące składek, utworzył fundusz pośmiertny, prowadził bibliotekę, organizował tradycyjnie imprezy żeglarskie i wianki, nawiązywał współpracę z klubem wioślarskim w Budapeszcie. Z zamierzeń inwestycyjnych zrealizowano budowę basenu zimowego. Planowaną dobudowę lewego skrzydła przystani, z powodu braku środków, przesunięto na okres późniejszy.

W roku 1938 umiera twórca kaliskiego wioślarstwa - Józef Radwan. Pogrzeb, 28 czerwca stał się manifestacją kaliskich wioślarzy, którzy przed pół wiekiem, pod Jego kierunkiem stawiali na Prośnie, w gubernialnym mieście Kaliszu, pierwsze swe wioślarskie kroki.

Rozpoczęcie sezonu żeglarskiego w 1939 roku to silna ekipa sportowa, prężny Zarząd, ofiarni członkowie, dobra baza i sprzęt oraz tabor wioślarski składający się z 39 łodzi, w tym 17 spacerowych, 1 ratunkowej, 4 kajaków, 4 turystycznych, 13 wyścigowych i półwyścigowych. Zarząd przedstawił perspektywiczne plany rozwoju bazy, udoskonalenia szkolenia i treningów, organizacji regat, imprez kulturalnych, turystycznych i rekreacyjnych.

Wojna odwróciła tę kartę, a historia raz jeszcze dowiodła, że powroty do świetnych tradycji w pełni nie są możliwe.