Batalia o KTW rozpoczęła się z początkiem roku 1949. W marcu Związek Zawodowy Przemysłu Włókienniczego w Polsce wystąpił o przejęcie KTW na rzecz Zrzeszenia Klubów Sportowych „Włókniarz”. Równolegle Związek Zawodowy Pracowników Samorządu Terytorialnego i Instytucji Użyteczności Publicznej RP O/Kalisz zaproponował przyłączenie do Zrzeszenia Sportowego „Ogniwo”.

Z podobną propozycją wystąpił Zarząd Związkowego Klubu Sportowego „Prosna” oraz Zrzeszenie Sportowe „Gwardia”. Trwała walka o wioślarzy, a tymczasem sami zainteresowani trenowali do zbliżających się w Bydgoszczy mistrzowskich regat, pilnie poszukując pieniędzy na tę kosztowną wyprawę. W rezultacie pieniądze wyasygnował „Włókniarz”, stąd ósemka mistrzowska przedstawiana była jako „Włókniarz” Kalisz. Działacze KTW zdawali sobie jednak sprawę, że ich los jest w zasadzie przesądzony i należy jak najszybciej zdecydować się na wybór klubu. Wybrali Zrzeszenie Sportowe „Ogniwo”.

W sierpniu 1949 roku zlikwidowana zostaje samodzielność Towarzystwa, które wchłonięte zostało przez Zrzeszenie sportowe „Ogniwo”. Nastąpiło rozwiązanie dotychczasowego Zarządu, a powołany został zarząd sekcji wioślarskiej w składzie: Czesław Perliński, Roman Maciejewski, Mieczysław Bąkowski. Prezesem Zarządu Zrzeszenia Sportowego „Ogniwo” został Edward Stanczykiewicz, a całość Zarządu reprezentowana była przez przypadkowych działaczy wyznaczonych na polecenie władz politycznych, przez zakłady pracy. Mimo, że KTW zostało jedynie sekcją w „Ogniwo” (nazwa też nie przypadkowa), zachowała miano „KTW - Ogniwo Kalisz”.

Okazało się, że nieznajomość przez decydentów i Zarząd „Ogniwa” specyfiki wioślarstwa, miała również swoje dobre strony. Nie przeszkadzali oni w pracy szkoleniowo-treningowej, co pozwalało trenerom szkolić blisko pięćdziesięcioosobową grupę dziewcząt i chłopców. Największą trudnością był brak wystarczających dotacji finansowych na remont i utrzymanie taboru wioślarskiego. Nie załamało to jednak działaczy i sympatyków, jak również ćwiczącej młodzieży. Efekty sportowe odnoszone w tych latach miały również swoją wymowę. W roku 1949 ósemka ze sternikiem wywalczyła Wicemistrzostwo Polski, w 1950 roku ósemka seniorek ze sternikiem zdobyła po raz pierwszy w historii KTW Mistrzostwo Polski - Halina Kornacka, Irena Janiak, Anna Kuraszczyk, Janina Kaźmierczak, Grażyna Karolek, Natalia Kaszyńska, Walentyna Łyszczak, Halina Walendowska, Ewa Wyrembowka (sternik). Również w roku 1950, na pierwszych Mistrzostwach Polski Juniorów, które odbyły się we Wrocławiu, kaliska czwórka ze sternikiem (Czesław Wielkopolski, Tadeusz Matczak, Maciej Skurtys, Maciej Latosiński i Jan Wawrzonowski - sternik) wywalczyła tytuł mistrzowski.

Rok 1951 to Mistrzostwo Polski seniorów ósemki ze sternikiem i wicemistrzostwo kobiet również w ósemce. Seniorzy w ósemkach zdobyli jeszcze wicemistrzostwo w roku 1952. W roku 1951 ósemka kobiet i szóstka mężczyzn z ósemki kaliskiej bierze udział w regatach eliminacyjnych w Budapeszcie, co było pierwszym po wojnie wyjazdem kaliskich wioślarzy poza granice kraju.

Po podsumowaniu punktacji klubowej okazało się, że sekcja wioślarska „KTW - Ogniwo Kalisz” została najlepszą sekcją w Polsce. Stanowiło to niemałą sensację w światku wioślarskim, a dla starych działaczy KTW było przypomnieniem roku 1934. Podstawą tych sukcesów była wytrwała i pełna poświęcenia praca trenera Władysława Żyto, wychowanka KTW, zawodnika z lat trzydziestych. Władysław Żyto w roku 1949 ukończył kurs unifikacyjny instruktorów wioślarstwa w Bydgoszczy, a w styczniu 1951 roku Prezydium Sekcji Wioślarstwa Głównego Komitetu Kultury Fizycznej przyjęto go do Rady Trenerów oraz mianowało trenerem kadry narodowej wioślarskiej na ośrodek kaliski. Funkcję tę Żyto pełnił do 1954 roku. Pod jego kierunkiem w roku 1953 ósemka i czwórka mężczyzn zdobywa III miejsce w Mistrzostwach Polski.

W roku 1954 III miejsce w Mistrzostwach Polski zdobywa czwórka bez sternika mężczyzn, a osady juniorów i seniorów startują w licznych regatach zdobywając czołowe miejsca. W roku 1955 następuje kolejna zmiana organizacyjna. KTW weszło do Zrzeszenia Sportowego „Sparta”. Zmiana ta w niewielkim stopniu zmieniła sytuację klubu i sekcji wioślarskiej. Pozostali w większości ci sami działacze i trenerzy, ilość trenującej młodzieży również nie zmniejszyła się. Nadal młodzi kaliscy wioślarze odnoszą sukcesy w regatach wojewódzkich, związkowych Zrzeszenia „Sparta” oraz Mistrzostwach Polski.

W 1955 roku ósemka ze sternikiem - Jerzy Iwanow, Wojciech Wielkopolski, Sylwester Werbiński, Wojciech Bąkowski, Zygmunt Raszta, Tadeusz Stachowiak, Kazimierz Naskręcki, Ryszard Golasiński, Zbigniew Marciniak - sternik zdobywa tytuł Mistrza Polski Juniorów; czwórka juniorów plasuje się na III miejscu.

W roku 1956 swój sukces powtarza ósemka (Iwanow, Naskręcki, Werbiński, Murzyński, Chojnacki, Stępień, Janowski, Wojciechowski), w ślad za nimi podąża czwórka ze sternikiem (Iwanow, Nasztar, Naskręcki, Werbiński, Wojciechowski).